MOJA HISTORIA, MOJE MIEJSCE.

Na białogórskie plaże jeździłam od dzieciństwa. Już wtedy pokochałam ich biały piasek i bezludną przestrzeń dookoła. Kiedy zaczęłam jeździć  na plażę z naszym synem i psem, znajomy podpowiedział mi inną drogę niż tę, którą znałam. Przez Prusewo. I za każdym razem przejeżdżając obok dworu, mój wzrok wędrował w jego stronę. Nie myślałam, że kiedyś zostanę jego właścicielką.

Kiedy pierwszy raz przekroczyłam progi dworu poczułam jego dobrą energię, a ujrzawszy park, który nie był widoczny z drogi, zakochałam się. To była miłość od pierwszego wejrzenia i pozostała do dziś.

Bywało ciężko, remont był trudny i długi, ale ani przez chwilę nie straciłam zapału aby przywrócić dawny blask temu miejscu. I mam nadzieję, że tak się stało.

Cieszę się tym miejscem o każdej porze roku. Wiosną kiedy promienie słońca budzą park do życia, latem kiedy witam gości, jesienią zbierając owoce  i zimą kiedy odpoczywam wsłuchując się w szum drzew.

Mam nadzieję że będą się  Państwo cieszyć tym miejscem tak samo jak ja i spędzą tu wyjątkowe i niezapomniane chwile.

Katarzyna Kilian

Zapraszam do dworu położonego z dala od miejskiego zgiełku, otoczonego  zielenią kilkusetletnich drzew, gdzie śpiew ptaków budzi gości o poranku. Zapraszam na spacer po pokrytej rosą trawie i na poranną  kawę w promieniach wschodzącego słońca.

W każdym z salonów na parterze można usiąść przy stole i zjeść obiad, a po obiedzie zasiąść na kanapach i delektować się jednym z naszych wyśmienitych deserów.

Ulubionym miejscem gości jest słoneczna weranda z wyjściem na taras i park.

Na piętrze czeka na gości 14 pokoi oraz bawialnia z bogatą biblioteką i przestronnym tarasem.

Naszą dumą jest dwuhektarowy park o układzie geometrycznym w części centralnej oraz angielskim na obrzeżach. Rośnie tu sześć około 300-letnich dębów (pomniki przyrody), olbrzymi buk czerwonolistny, pachnące lipy, jesiony, kolorowe klony oraz rzadko spotykane dęby piramidalne. W porze letniej liczne kompozycje kwiatowe – szczególnie aleja różana – ubarwiają zieloną przestrzeń. W ciszy, wśród śpiewu ptaków miło jest odpocząć i napić się dobrej herbaty w delikatnej porcelanie.

O wielowiekowej historii tego miejsca świadczą kilkusetletnie drzewa rosnące w parku.

Pierwsza wzmianka o wsi pochodzi z 1342 roku i dotyczy granic klasztoru żarnowieckiego.

W 1623 roku Prusewo jest w rękach Geomara Reinholda Krokowskiego, później pełni rolę królewszczyzny. W latach 1777-1797 majątek pozostaje w rękach Przebendowskich, następnie od 1797 r. do 1835 r. rodziny von Zabokrzyckich, po 1863 r. staje się siedzibą rodziny Fliesbach i w ich rękach pozostaje do 1945.

Na początku XXw. Hugo Ekhard Fliesbach rozbudowuje parterowy dwór nadając mu neobarokowy charakter/styl, powstają budynki gospodarcze w tym wielokondygnacyjny spichlerz, ozdobny ogród z ogrzewaną szklarnią oraz park krajobrazowy. Po II Wojnie Światowej majątek przejmuje Skarb Państwa.

W 1986 roku dwór wraz z otaczającym parkiem i dwoma dziedzińcami zostaje wpisany na listę zabytków.

Pod koniec lat 90-tych założenie zostaje zakupione przez osoby prywatne.

W latach 1999–2006 prowadzone sa prace remontowe i adaptacyjne przywracajace historyczny układ pomieszczeń i przystosowujące wnętrza  do nowej funkcji. Odnowiony zostaje park, który w centralnej części ma układ barokowy, a pozostała część komponuje się w stylu angielskim. 

Latem 2006 roku dwór został otwarty dla gości.